GENÇ HAYAT DERGİSİ - SAYI: 16 (EYLÜL 2019)

15 Seyhan Tunalı Yekpare Bir Mevsim Günler, haftalar, aylar, mevsimler… Yine geldi sonbahar, yine geldi Eylül… Tatil dönüşü, yol çilesi… Okulların açılması, evlerin badanası-boyası… Binbir telaşenin arasında gidiyor ayların en hazini, büyük bir gümbürtüye. Her ömrün bir Eylül’ü var ve her Eylül; bir ayrı hüzün. Eylül durgunluktur, sessizliktir. Aydınlık bir bilinirlilikten karanlık bir çaresizliğe kanat çırpıştır. Bir uçuş, bir kaçış ve bir kopuştur Eylül… Bulutun toprakla buluşmasını sağlayan gözyaşının ilk damlası… Usulca gelip insanın yanında beliren bir ürperti… Yeşilden sarıya çalan yaprakların haykıra haykıra gidişi... Küme küme dökülen yaprakların yeryüzü toprağıyla kavuşması... Her bitişten sonra yeni bir başlangıç… Hepsi Eylül’dür, hepsi Eylül’dendir… Derler ki bütün mevsimlerin maksadı Eylül’e varmakmış. En çok da yaz varmak istermiş. O yılın kirini, pasını süpürürmüş Eylül’e doğru. Çünkü onun aklı, Eylül’deymiş. Şairler, şiirlerinde Eylül’ün yolunu gözler, yazarlar satırlarında hep onu beklermiş. Hüznü, kederi, hasreti, özlemi, ayrılığı, acıyı ve en güzel yapraklarının dökümünü içinde barındıran yekpâre bir mevsimmiş; Eylül. Mekân bendedir ve zaman bende, diyen genç! Derler ki: “Mekânın ve zamanın şerefi içindekindendir.” Söyle; bu Eylül’ün içinde misin?